Πέρασα τυχαία Παρασκευή βράδυ, 10μ.μ. από την περιοχή της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου και δεν ήξερα που βρισκόμουν! Σ' αυτή ή σε μια άλλη εποχή.... στο παρελθόν!! Η περιοχή, ήταν γεμάτη κόσμο κάθε ηλικίας, που χαλάρωναν, στο γρασίδι, σε παγκάκια, σε πεζούλια, με μια μπύρα στο χέρι, μ' ένα καφεδάκι, μ' ένα αναψυκτικό.
Όλα αγορασμένα όχι από κάποιο διπλανό μπάρ, αλλά από το περίπτερο!
Δεν πίστευα στα μάτια μου! Αλλά μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα! Μέσα μου σκίρτισε, κάτι χαρούμενο και αισιόδοξο!
Πέρασα την Κυριακή το μεσημέρι από το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος και είδα κόσμο να έχει αράξει στη σκιά των δέντρων κάτω στο γρασίδι, γονείς με τα παιδιά τους να τρώνε πρόχειρο φαγητό, ζευγάρια να πίνουν τον καφέ τους και να συζητούν, παιδιά να παίζουν χαρούμενα και ελεύθερα!!
Και νέους, πολλούς νέους, διαφορετικών εθνικοτήτων, να συνυπάρχουν αρμονικά!
Και καταχάρηκα!!!
Και μια αχτίδα ελπίδας άναψε μέσα μου!
Χρειαζόταν άραγε, μια οικονομική κρίση, να συσφίξει τις ανθρώπινες σχέσεις, να ξεσηκώσει τους ανθρώπους από το "χαζοκούτι", να τους βγάλει έξω στα πάρκα της Αθήνας, να πάνε τα παιδιά τους να κυλιστούν στο γρασίδι και όχι στους "πλαστικούς παιδότοπους", να πιουν τη μπύρα τους με 1,50 ευρώ και όχι με 5, να πιουν τον καφέ τους με 1 ευρώ και όχι με 4 , να εκτιμήσουν τη φύση, τον ήλιο, το πράσινο...... τη ΖΩΗ;
Δεν ξέρω!.........Ανεξερεύνητος ο νους του....Έλληνα!
Εύχομαι η κρίση να μας φέρει "πιο κοντά" και να εκτιμήσουμε " αξίες λησμονημένες"
Μπέσσυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου